Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Ίδρυση και Οργάνωση του Όπλου των Διαβιβάσεων



Το Όπλο των Διαβιβάσεων ιδρύθηκε με τον Α.Ν. 919 της 8ης Φεβρουαρίου 1946, στο ΦΕΚ Α45 της 12ης Φεβρουαρίου 1946.

Είχε προηγηθεί η απόφαση υπ΄αριθμ 71, 97/1945 του 1ου Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου, η οποία κυρώθηκε την 5 Ιουνίου 1946 με Βασιλικό Διάταγμα και, στη συνέχεια, από τον Αναγκαστικό Νόμο υπ΄αριθμ 888 της 21ης Φεβρουαρίου 1949 Περί Καθορισμού Όπλων- Σωμάτων του Στρατού Ξηράς.

Ο νόμος προέβλεπε ότι όλοι οι ανώτεροι Αξκοι του Μηχανικού θα μετατάσσοντο υποχρεωτικά στο νέο Όπλο και οι υπόλοιποι Αξκοι και Υπξκοι εθελοντικά από το Μηχανικό, καθώς και από άλλα Όπλα. Κύρια αποστολή του Όπλου ορίσθηκε η οργάνωση των επικοινωνιών του Στρατού, καθώς και η διεξαγωγή Ηλεκτρονικού Πολέμου.

Το Γενικό Επιτελείο Στρατού για πρώτη φορά κατά την περίοδο Μαρτίου-Οκτωβρίου 1945 περιλαμβάνει σαν ξεχωριστή Διεύθυνση αυτή των Διαβιβάσεων.

Τον Φεβρουάριο του 1945 ιδρύεται το Κέντρο Εκπαιδεύσεως ΔΒ στου Γουδή.

Το Μάιο του 1945 άρχισε η ανασυγκρότηση του Ελληνικού Στρατού και δημιουργούνται τα πρώτα 24 τμήματα ΔΒ, όπως παρακάτω:

  • 1 ΤΔΒ, για το ΓΕΣ.
  • 6 Διμοιρίες ΔΒ, απο μία για κάθε Ανώτατη Στρατ. Διοίκηση (Στερεάς Ελλάδας, ΝΔ Ελλάδος, Θεσσαλίας, Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και Ηπείρου).
  • 15 Διμοιρίες ΔΒ, απο μία για κάθε Στρατ. Διοίκηση (Αττικής, Λαμίας, Τρίπολης, Πάτρας, Πρέβεζας, Βόλου, Βέροιας, Δυτικής Μακεδονίας, Σερρών, Αλεξανδρούπολης, Δράμας, Ξάνθης, ΑΣΔΝΑ, ΑΣΔ Κρήτης, Ταξιαρχία Εθνοφυλακής Φλώρινας).

Στο τέλος του 1945 και μετά από την αναδιοργάνωση του ΓΕΣ σε Κλάδους, η Διεύθυνση των Διαβιβάσεων υπάγεται στον Α΄ Κλάδο ως Γραφείο Α9.

Το 1949, στην οργάνωση των Διαβιβάσεων προστέθηκαν ΤΔΒ για την Ανώτατη Στρατιωτική Δκση Στερεάς Ελλάδας (ΑΣΔΣΕ) και ΛΔΒ για την Ανώτατη Στρατιωτική Δκση Αττικής Νήσων (ΑΣΔΑΝ).

Τον Ιούνιο του 1951 δημιουργούνται οι Μονάδες: 10 ΤΔΒ Μεραρχιών, 3 ΤΔΒ Σώματος Στρατού, 1 ΤΔΒ Στρατιάς, 1 ΤΔΒ Μετόπισθεν και Αριθμός Μικρομονάδων. Επιπρόσθετα, καθορίστηκε ότι στην οργάνωση των Στρατηγείων των Μεραρχιών θα ιδρύονταν Διοικήσεις ΔΒ.

Συμβολή στην ανάπτυξη της ελληνικής ραδιοφωνίας
Καθοριστική ήταν η υποστήριξη του προσωπικού του Όπλου των Διαβιβάσεων στην μεταπολεμική ανάπτυξη της ελληνικής ραδιοφωνίας. Στις αρχές του 1945 δεν υπήρχαν ραδιοφωνικοί σταθμοί σε λειτουργία, πλην των Αθηνών, του οποίου όμως η κεραία είχε καταστραφεί από τους Γερμανούς.

Με ενίσχυση απο το υπάρχον στρατιωτικό προσωπικό, με συνεργασία ΔΒ-ΣΕΜ-ΤΧ, με χρήση των στρατιωτικών πομπών και με δωρεές αμερικανικού υλικού, στις 16 Ιουλ 1945 άρχισε να λειτουργεί το ΕΙΡ (Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας) προς 36.000 περίπου κατόχους ραδιοφώνων. Στις 25 Μαρτίου 1946 ξεκίνησε η λειτουργία του Ραδιοφωνικού Σταθμού Θεσσαλονίκης, με πομπό επι κλωβού, μέχρι να εγκατασταθεί σε κτίριο το Μάρτιο του 1947. Σε επαρχιακές πόλεις (Ιωάννινα, Λάρισα, Κοζάνη, Καβάλα, Τρίπολη), πρωτολειτούργησαν ραδιοφωνικοί σταθμοί με στρατιωτικούς πομπούς. Το 1948 εγκαινιάσθηκε ο πρώτος επίσημος ραδιοφωνικός σταθμός ΕΔ και τρία χρόνια αργότερα, άρχισε να εκπέμπει σε μια δεύτερη συχνότητα εκπομπής. Το 1949 εγκαινιάζεται ο ραδιοφωνικός σταθμός ΕΔ της Θεσσαλονίκης με εμβέλεια που καλύπτει τη Μακεδονία.


Ποιοτική ανασκόπηση της συμβολής 
Με την οργάνωση τους ως Όπλο, μετά τον Β’ΠΠ, οι Διαβιβάσεις απέκτησαν μεγαλύτερη αξιοπιστία, κέρδισαν την απόλυτη εμπιστοσύνη των συμπολεμιστών τους και ανέλαβαν νέες αποστολές, όπως τον συντονισμό της εγγύς αεροπορικής υποστήριξης, με τις πρώτες ομάδες επαφής. Επίσης, οι διαβιβαστές που αποσπώντο σε Μονάδες ΠΒ, εκπαιδεύονταν στο ΚΕΔ μαζί με τις υπόλοιπες ειδικότητες. Οι διαβιβαστές Καταδρομών, μοιράζονταν τους κινδύνους της μάχης και κέρδισαν επάξια την εκτίμηση των συμπολεμιστών τους.

Το νέο Οπλο απέδειξε την αξία του στο πεδίο της μάχης τη περίδο 1945-1949 αλλά και στο Πόλεμο της Κορέας και απέσπασε τα ευμενέστερα σχόλια των διοικητών Σχηματισμών, που κατανόησαν τη σπουδαιότητά του ως εργαλείου διοικήσεως-συνδέσμου και συντονισμού. Ενδεικτικό της ισότιμης θέσης των Διαβιβάσεων σε σχέση με τα άλλα Οπλα ήταν ότι, ο Δκτης ΔΒ στα επιτελεία Σωμάτων Στρατού και άνω προσφωνείτο ως «Αρχηγός Διαβιβάσεων», όπως και οι αντίστοιχοι του Πεζικού-Πυροβολικού κλπ. Στους αγώνες αυτούς συμμετείχαν όλες οι νέες Μονάδες Διαβιβάσεων, στις οποίες παρουσιάστηκαν οι πρώτες απώλειες προσωπικού του Όπλου.
ΠΗΓΗ: http://www.onalert.gr/stories/idrysi-kai-organwsi-tou-oploy-twn-diavivasewn/47824

Συμμετοχή του ΑΝΥΕΘΑ Δημήτρη Βίτσα στις εκδηλώσεις στο Χαϊδάρι για τα 70 χρόνια του Όπλου των Διαβιβάσεων

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Βίτσας συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Βασίλειο Τελλίδη παρέστη σήμερα Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016 στις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια του Όπλου των Διαβιβάσεων που έλαβαν χώρα στο Στρατόπεδο ‘’ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ Α’’ στο Χαϊδάρι. Επίσης παρέστησαν ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΘΑ Γιάννης Ταφύλλης και οι Δήμαρχοι Χαϊδαρίου και Περιστερίου.
Στην ομιλία του ο ΑΝΥΕΘΑ τόνισε:
«Έχουμε γενέθλια σήμερα.
Νιώθω τιμή αλλά και μια ιδιαίτερη συγκίνηση που είμαι σήμερα εδώ.
Οι Διαβιβάσεις έλκουν την καταγωγή τους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο Μαραθωνομάχος που έφθασε στην Αθήνα και φώναξε «νενικήκαμεν» ήταν ένας διαβιβαστής, ο οποίος  πήρε μέρος στη μάχη και ήρθε να αναγγείλει το χαρμόσυνο γεγονός.

Η ζωή λέξη διαβιβαστής έχει συνδεθεί στις συνειδήσεις της ελληνικής κοινωνίας με το πολεμιστή, με τον στρατιώτη του Όπλου των Διαβιβάσεων. Βρίσκει κανείς στο λήμμα διαβιβαστής, δύο λογικές. Στα λεξικά περιγράφεται μεταξύ άλλων και ως  «στρατιώτης που διαβιβάζει διαταγές ή πληροφορίες σε μαχόμενη στρατιωτική μονάδα» ή ως « στρατιώτης / υπαξιωματικός που έχει εκπαιδευτεί ή που υπηρετεί στις διαβιβάσεις». Κάποια στιγμή έγινε αυτή, δεν θα την έλεγα διάκριση, αλλά αναβάθμιση της όλης διαδικασίας.
Η συμβολή του όπλου των Διαβιβάσεων στην αποστολή του Στρατού Ξηράς είναι γνωστή και απτή σε όλους σας σε καθημερινή βάση και στο σύγχρονο πεδίο της μάχης δεν υφίσταται μόνο η ισχύς πυρός αλλά και η ισχύς «εκπομπής».

Οι Διαβιβάσεις ήταν, είναι και θα παραμείνουν τα νεύρα του στρατεύματος, τα οποία επιδρούν καταλυτικά στην επιτυχή διεύθυνση και διεξαγωγή των επιχειρήσεων.
Είναι το Όπλο αυτό που οφείλει να τρέχει αν όχι μπροστά από με τις τεχνολογικής εξελίξεις τουλάχιστον παράλληλα με αυτές. Τα στελέχη του έρχονται σε επαφή με τα σύγχρονα συστήματα Επικοινωνίας – Ηλεκτρονικού Πολέμου και Επιτήρησης, τα οποία είτε έχει προμηθευτεί ο Στρατός είτε σε πολλές περιπτώσεις, έχουν αναπτυχθεί από τους ίδιους τους αξιωματικούς και τους υπαξιωματικούς μας με σημαντική εξοικονόμηση πόρων, λόγω του ζήλου και του επαγγελματισμού που διακατέχει το προσωπικό μας. Να ξέρετε το εξής: ως Στρατός ως Ένοπλες Δυνάμεις είμαστε έτοιμοι και πάντοτε αναβαθμίζουμε την ετοιμότητά μας αλλά το κύριο στοιχείο που μας δίνει αυτή την ετοιμότητα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Ο τρόπος που υπηρετούν και κάνουν και το πατριωτικό και το κοινωνικό τους καθήκον.

Οι Διαβιβάσεις υπήρξαν πάντοτε ένα Όπλο με έντονη και καθοριστική συμμετοχή στην ενάσκηση της Διοίκησης και τη συνεργασία μεταξύ των Όπλων-Σωμάτων και Υπηρεσιών του Στρατού Ξηράς.
Όλοι έχουν λόγο για το πώς πρέπει να οργώνονται οι επικοινωνίες, για παράδειγμα τα Τεθωρακισμένα, έβαλαν την ανάγκη πως κάθε άρμα θα πρέπει να έχει το δικό του αυτόνομο σύστημα επικοινωνίας, η Αεροπορία έθεσε το θέμα πως τα συστήματα αυτά να είναι πιο ελαφριά και οι ίδιοι οι Διαβιβαστές έβαλαν την ανάγκη της παραπλανητικής προς τον εχθρό πληροφορίας και πολύ περισσότερο τη πρόληψη της υποκλοπής της πληροφορίας.

 
Τα στελέχη των Διαβιβάσεων έχουν εμπεδώσει στη δράση και στη σκέψη τους αυτή την κουλτούρα  συνεργασίας, της συλλογής και ανταλλαγής των γνώσεων, γιατί είναι εκ βασικών προϋποθέσεων της ανάπτυξη τους ως Όπλο, ενώ παράλληλα, οφείλουν να παρακολουθούν την τεχνολογική εξέλιξη.

Σε μια χρονική στιγμή όπου κάνουμε προσπάθεια η διακλαδικότητα  να είναι κεντρικό στοιχείο του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων, πολλά πράγματα μαθαίνουμε από τον τρόπο που λειτουργούν οι ίδιες Διαβιβάσεις σε σχέση με τον Στρατό Ξηράς αλλά και με τα άλλα σώματα.
Όλα αυτά εύλογα γεννούν στους Διαβιβαστές την αίσθηση ότι υπηρετούν σε ένα σύγχρονο όπλο, τόσο σύγχρονο που συχνά αναγκάζει ακόμα και τις δομές του Κλάδου του να αναθεωρούν πάγιες αντιλήψεις περί κάθετης ιεραρχικής υπαγωγής.
Ο πρώτος Λόχος Τηλεγραφητών το 1887 δεν υπαγόταν διοικητικά στον Διοικητή της Μοίρα Μηχανικού,  αλλά απευθείας στο Όπλο του Μηχανικού και στη συνέχεια, το 1913 το 1ο Σύνταγμα Τηλεγραφητών υπαγόταν απευθείας στο τότε Υπουργείο Στρατιωτικών.
Ο κάθε στρατιωτικός διαβάζοντας αυτά τα γεγονότα που αφορούν, μέρος της ιστορία του Όπλου των Διαβιβάσεων, αντιλαμβάνεται πως από τέτοιου είδους ιστορικές αναφορές, έμμεσα περιγράφεται και η ίδια η σπουδαιότητα του Όπλου.
Αποτελείτε λοιπόν ένα έμπρακτο παράδειγμα του τι μπορούμε να πετύχουμε ενωμένοι και αξιοποιώντας στο έπακρο τον ανθρώπινο παράγοντα στο υφιστάμενο δυσχερές οικονομικό περιβάλλον.


Εμείς σαν χώρα, η Ελλάδα, καλούμαστε σήμερα να εκπληρώσουμε υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει για το προσφυγικό ζήτημα έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και έναντι του ανθρωπισμού και ξέρουμε ότι υφιστάμεθα ένα πολύ μεγάλο βάρος για λάθη και εγκλήματα που έχουν κάνει άλλοι. Η έγκαιρη λειτουργία των κέντρων ταυτοποίησης είναι μέρος ενός κοινωνικού αλλά και εθνικού σκοπού στον οποίο καλούμαστε όλοι να συμβάλουμε. Ετσι κερδίζουμε σε αξιοπιστία ως χώρα, όταν είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας σε ένα ζήτημα που για όλη την Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, είναι η μεγαλύτερη σε έκταση ανθρωπιστική κρίση στη ιστορία της. Είναι πρόβλημα ανθρωπιστικό και πρόβλημα διεθνούς αλληλεγγύης.
Εμείς σαν χώρα είχαμε την ευκαιρία να είμαστε στο παρελθόν δέκτης αυτής της αλληλεγγύης και τώρα έχουμε την ηθική τουλάχιστον υποχρέωση να αναλογιστούμε τον ιστορικό μας ρόλο, να τιμήσουμε την ίδια μας την ιστορία.
Ο χώρος που σήμερα βρισκόμαστε είναι μέρος αυτής της ιστορίας. Μνημείο ενάντια σε μια ολοκληρωτική ιδεολογία που έσπειρε το μίσος σε όλη την Ευρώπη ενάντια σε καθετί διαφορετικό, που ευτέλισε την αξία της ανθρώπινης ζωής. Ο χώρος αυτός αποτελεί και μνημείο του αντιφασιστικού αγώνα του Έθνους μας, μνημείο δημοκρατίας και ελευθερίας.
Για αυτά τα ιδανικά μαρτύρησαν οι κρατούμενοι στο ναζιστικό στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Θέλανε μια Ελλάδα ελεύθερη, πολεμούσαν και αγωνίζονταν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, από τη δική του θέση, μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και Σύμμαχους για να έχουν την ευκαιρία οι συμπατριώτες τους, και οι μελλοντικές γενιές τα παιδιά τους, να ζήσουν ελεύθερα.
Δεν φοβήθηκε το θάνατο η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Λέλα Καραγιάννη, η  Ηρώ Κωνσταντοπούλου, ο Ναπολέων Σουκατζίδης ανάμεσα στους  200 Ακροναυπλίωτες κομμουνιστές εκτελεσθέντες της Καισαριανής, και τόσοι άλλοι Έλληνες, Εβραίοι, άνδρες, γυναίκες συγκρατούμενοι τους σε αυτό το Στρατόπεδο. Ξεχείλιζαν από πατριωτισμό και ανιδιοτέλεια, είχαν αντιληφθεί πάρα πολύ καλά, πως η ατομική τους ευθύνης, τους προστάζει να συμπράξουν σε ένα συλλογικό καλό. Έβαλαν τον εαυτό τους στη διάθεση του εθνικού  καθήκοντος για μια Ελλάδα ελεύθερη, για μια Πατρίδα δημοκρατική. Σε αυτή τη λογική και προσπαθώντας να αποτίσουμε ένα μικρό φόρο τιμής και στις δύο διαδικασίες, σε συνεννόηση με τον Αρχηγό του ΓΕΣ είμαστε έτοιμοι και θα αναλάβουμε εργασίες που θα διατηρήσουν και θα αναβαθμίσουν την υφιστάμενη δομή του ΜΠΛΟΚ 15. Εχουμε προϋπολογίσει ότι αυτές οι εργασίες θα χρειαστούν 60 χιλιάδες ευρώ και θα τα διαθέσουμε από τον προϋπολογισμό του ΥΠΕΘΑ. Συγχρόνως εμείς θα προχωρήσουμε τις εργασίες για μελέτη, ώστε να γίνει το ΜΠΛΟΚ 15 μνημείο εθνικής αντίστασης επισκέψιμο και ανοιχτό σε όλο το λαό. Σε αυτή τη μελέτη που εμείς θα χρηματοδοτήσουμε με τη βοήθεια των Δήμων και του Υπουργείο Πολιτισμού θα συνυπολογίσουμε και τον τρόπο χρηματοδότησης του έργου.
Αυτός ο χώρος πρέπει να είναι επισκέψιμος από τον λαό και μπορεί να διαμορφωθεί ένας δρόμος ώστε να πηγαίνουν με μεγαλύτερη άνεση. Ήδη με τον Αρχηγό μελετάμε την απόδοση ολόκληρης  περιοχής που περικλείει και το ΜΠΛΟΚ 15 στην Αυτοδιοίκηση, ώστε μαζί να το συνδιαμορφώσουμε ως μνημείο.
Εχω και μια άλλη εξαιρετική τιμή, να έχω μπροστά μου τη ζωντανή ιστορία του όπλου των Διαβιβάσεων. Τον Ταξίαρχο τον κύριο  Μοιρισκλάβο. Θα ήθελα να του πω δύο λόγια από καρδιάς:
Η στρατιωτική σας διαδρομή και η πολυετή σας δράση στα πεδία μαχών, καθώς και η ανδρεία που επιδείξατε σε αυτά, σας έφεραν σήμερα κοντά μας και ως σύμβολο, μας τιμάτε με την παρουσία σας, αλλά και ως εκπρόσωπο των νέων εκείνων ανθρώπων συμπολεμιστών Διαβιβαστών που ήταν δίπλα σας στη μάχη.
Είχατε την τιμή να συμπολεμήσετε με ανθρώπους σαν τον Νίκο Τσιγγαρόπουλο, ένας νεαρός Διαβιβαστής από κάποιο χωρίο της Πιερίας, που έπεσε μαχόμενος υπέρ πατρίδας στη Κύπρο τον Ιούλιο του 1974. Τα λείψανα του επιτέλους ενταφιάστηκαν στην γενέτειρα του μετά από 42 χρόνια. Ήμουν εκεί, στην Κύπρο πριν λίγες μέρες μαζί με τον αδελφό του, για να παραλάβουμε τα λείψανα του Στρατιώτη.
Σας διαβεβαιώνω πως δεν θα σταματήσουμε ούτε μια στιγμή ώστε όλα τα λείψανα όλων των ηρώων που έπεσαν στην Κύπρο να  επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη και να έχουν την τιμή που τους αξίζει. Τους επόμενους δύο μήνες θα επιστρέψουμε τα οστά από τους καταδρομείς που έπεσαν με το Noratlas στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Το πιο συγκλονιστικό, το πιο σπουδαίο ήταν η καρτερικότητα που επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια του, οι δικοί τους άνθρωποι.
Τέτοιες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης σαν τη σημερινή δεν μπορεί να είναι εθιμοτυπικές. Πρέπει να μεταφέρονται και στη νεολαία μας, ώστε να μαθαίνουν την ιστορία μας αλλά και σε όλους τους ανθρώπους, ώστε να καταλαβαίνουν ότι είμαστε εδώ προετοιμαζόμενοι και ευχόμενοι ποτέ να μη χρειαστεί να αποδείξουμε τη δυνατότητα μας αλλά να γνωρίζουν οι «φίλοι» ότι η δυνατότητά μας είναι απεριόριστη. Θα είμαστε πάντα δίπλα στο όπλο των διαβιβάσεων.
Σας διαβεβαιώνω λοιπόν, μέσα από αυτή την πρόσφατη εμπειρία μου, πως τέτοιες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης σαν τη σημερινή, με αφορμή τα 70 χρόνια του Όπλου των Διαβιβάσεων δεν είναι  εθιμοτυπικές.
Σήμερα, όλοι μαζί, Στρατιωτική και Πολιτική Ηγεσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, μπορούμε με περηφάνια να πούμε ότι έχουμε ένα όπλα που μας τιμά και μας προστατεύει.  
Σας ευχαριστώ πολύ».

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

ΙΜΙΑ Ντοκουμέντο: Το σήμα του Α/ΓΕΝ προς τις μονάδες του Στόλου - Ώρα 2.04 31ης Ιανουαρίου


                    Το σήμα ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε είναι από τον Αρχηγό ΓΕΝ αντιναύαρχο Γιάννη Στάγκα. Ξημερώματα 31ης Ιανουαρίου 1996. Ώρα 2.04 το πρωί. Ο τότε Αρχηγός μη γνωρίζοντας προφανώς το “παιχνίδι” που εκείνη την ώρα παιζόταν σε πολιτικό επίπεδο...
έκρινε σκόπιμο να στείλει αυτό το σήμα προς όλες τις μονάδες του Στόλου που βρίσκονταν στο Αιγαίο και γύρω από τα Ίμια. Η στοχοποίηση του τουρκικού στόλου είχε ολοκληρωθεί! Όλα και όλοι ήταν έτοιμοι γι΄ αυτό που έμοιαζε αναπόφευκτο.
Έγραφε στο σήμα του ο Στάγκας:

“Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι αν χρειαστεί όλοι σας θα φανείτε αντάξιοι της ενδοξου ιστορίας του ΠΝ.
Καλή τύχη και ο Θεός Μαζί σας”. 

Ιωάννης Καραθανάσης: Ποιος τελικά θα μας εξηγήσει γιατί η στολή που φόραγε ο πατέρας μου έχει τρύπες και κηλίδες αίματος;





Συγκλονίζει η πρώτη συνέντευξη του 21χρονου γιου του ήρωα Χριστόδουλου Καραθανάση, κυβερνήτη του ελικοπτέρου που κατέπεσε το βράδυ των Ιμίων. Τα συνταρακτικά λόγια για τον πατέρα του και την ιατροδικαστική εξέταση. Τι απαντά σε όσους επιχείρησαν να καπηλευθούν τη μνήμη του. Το μήνυμα που στέλνει στην πολιτεία.

Η μαρτυρία του Δκτή της 345 Μοίρας Α7 Corsair για τη νύχτα των γεγονότων των Ιμίων



Με μία μαρτυρία, κανονικό ιστορικό ντοκουμέντο ο τότε Σμηναγός (Ι) και μετέπειτα Αξιωματικός Επιχειρήσεων της 345 Μοίρας Νικόλαος Τσακίρης, των Α-7Η Corsair, σε μια συνέντευξη που πραγματικά κόβει την ανάσα με το ανεπιτήδευτο ύφος της και κυρίως το συγκλονιστικό περιεχόμενό της, περιγράφει πώς τη νύχτα των Ιμίων της 31ης Ιανουαρίου 1996, ακριβώς 20 χρόνια πριν τα πληρώματα της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού είχαν μπει στα κόκπιτ των μαχητικών κρούσης Α-7Η Corsair με ετοιμότητα απογείωσης 2 λεπτών και αποστολή την βύθιση του τουρκικού Στόλου
Τα αεροσκάφη επιχειρούσαν από την 115 Πτέρυγα Μάχης και η συνέντευξη δόθηκε στον Γιώργο Λαμπράκη, ενώ οι περισσότερες φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Ν.Τσακίρη.
Η περιγραφή κόβει την ανάσα και δείχνει το σημείο το οποίο είχε προχωρήσει η πολεμική προπαρασκευή και η επιχειρησιακή ετοιμότητα προς εκτέλεση της αποστολής βύθισης του τουρκικού στόλου με βόμβες ελεύθερης πτώσης σε πτήση λίγων μέτρων επάνω από τα κύματα του Αιγαίου. 
Και αποκαλύπτεται ότι ήδη οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ, χωρίς τα σήματα και τα διακριτικά από τις φόρμες πτήσης τους, αλλά με πιστόλια, όπως προβλέπεται στις κανονικές πολεμικές αποστολές βρίσκονταν στα κόκπιτ τους έτοιμοι να απογειωθούν εντός 60'' και να σπείρουν σε λίγα λεπτά μετά την απογείωσή τους, τον όλεθρο στον τουρκικό Στόλο.
2 tsakiris a7
Ο -τότε- Αξιωματικός Επιχειρήσεων της 345 Μοίρας Επισμηναγός (Ι) Νικόλαος Τσακίρης.
Στο κείμενο υπάρχουν αποσπάσματα από  την γραπτή μαρτυρία του Αντιπτεράρχου ε.α. και τότε Διοικητή της 345ΜΒ Γεώργιου Κωτσίδη, ο οποίος με έναν έντονο και γλαφυρό τρόπο περιγράφει στο σχετικό αρχικό ρεπορτάζ του defenceline, εκείνες τις κρίσιμες ώρες 
4 tsakiris a7
Οι ιπτάμενοι της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού την εποχή της κρίσης των Ιμίων.
-Πριν από 19 ακριβώς χρόνια, την 31η Ιανουαρίου 1996, Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν μια ανάσα από την πολεμική αναμέτρηση. Πότε αρχίσατε να καταλαβαίνετε ότι αυτή δεν θα ήταν μία συνηθισμένη κρίση;
Νίκος Τσακίρης: Μία εβδομάδα νωρίτερα, είχε αρχίσει να κλιμακώνεται σταδιακά η ένταση. Υπήρχαν μετασταθμεύσεις αεροσκαφών, κινήσεις πλοίων του στόλου, ενώ για περίπου μία εβδομάδα υπήρχε αυξημένη ετοιμότητα, ήμασταν συνεχώς στη Μοίρα και κοιμόμασταν μέσα στην Μονάδα. Πάντα υπήρχε ένα αριθμός αεροπλάνων σε επιφυλακή, φορτωμένα με βόμβες και απλά άλλαζε η στοχοποίηση.
Την τελευταία ημέρα, στις 31 Ιανουαρίου 1996, η 345 Μοίρα Βομβαρδισμού είχε ως αποστολή να προσβάλει τις τουρκικές αποβατικές δυνάμεις. Ήταν ένας σχηματισμός δέκα αεροπλάνων Α-7H Corsair, όπου με τη συνοδεία μαχητικών F-16 που θα πηγαίναμε να χτυπήσουμε την αποβατική δύναμη.
- Που είχαν συγκεντρωθεί αυτές οι δυνάμεις;
ΝΤ: Βρισκόταν στα Ίμια και στην θαλάσσια περιοχή γύρω από τις βραχονησίδες. Αυτό που άλλαζε συνεχώς ήταν οι θέσεις των πλοίων και η προσπάθειά μας να τα ξεχωρίσουμε από τα δικά μας πλοία που βρίσκονταν στην ίδια περιοχή.
Εδώ βέβαια υπήρχε ένα τακτικό σφάλμα, το ότι δηλαδή μαζεύτηκαν πάρα πολλές ναυτικές δυνάμεις σε έναν πολύ μικρό θαλάσσιο χώρο, γεγονός που δημιουργούσε πρόβλημα....
Πλεονέκτημα υπήρχε όταν ο τουρκικός στόλος κατέβαινε από τα Δαρδανέλια και σε όλη την φάση της διαδρομής του προς την περιοχή της κρίσης. Αν δινόταν εντολή ανά πάσα στιγμή θα τον βύθιζαν όλο, γιατί τα ελληνικά πλοία και κυρίως οι τορπιλάκατοι και οι πυραυλάκατοι ήταν αγκιστρωμένες σε μικρούς κόλπους όπου χωρίς να εκπέμπουν, παρακολουθούσαν τις τουρκικές κινήσεις και ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να ρίξουν.
Εμείς λοιπόν, αφού είχαν συγκεντρωθεί όλες αυτές οι δυνάμεις, είχαμε ως ημερήσια αποστολή να χτυπήσουμε τις δυνάμεις αυτές με δέκα συνολικά αεροπλάνα και ταυτόχρονα ήταν σε ετοιμότητα έξι ακόμα βομβαρδιστικά για νυχτερινή προσβολή στόχων που θα μας δίνονταν.  
Θυμάμαι αξέχαστα πως πήγα σπίτι έκανα ένα μπάνιο και μετά ξάπλωσα να ξεκουραστώ. Μετά όμως από μισή ώρα, περίπου 11 το βράδυ, 11 και μισή, χτύπησε το τηλέφωνο όπου ένας Ανθυποσμηναγός με μια φωνή γεμάτη ένταση μας ειδοποίησε να μεταβούμε άμεσα στη Μονάδα.
Φεύγω λοιπόν - όπως και όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου - μπαίνω στη μονάδα, μόλις παρκάρω το αυτοκίνητο και ανοίγω την πόρτα ανατρίχιασα ακούγοντας τον ήχο των κινητήρων των αεροπλάνων! Νόμιζα ότι ήδη είχε δοθεί εντολή για απογείωση των βομβαρδιστικών!
Εδώ πρέπει να αναφέρω πως στα αεροπλάνα αυτά πιλότοι ήταν 5 "πιτσιρικάδες" και ένας έμπειρος πιλότος της Μοίρας, αυτοί δηλαδή που είχαν μπει στο πρόγραμμα των νυχτερινών πτήσεων που σας περιέγραψα νωρίτερα, γιατί ήταν κάτι το οποίο δεν περιμέναμε να συμβεί!
5 tsakiris a7
Ιπτάμενοι της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού έτοιμοι για να αναλάβουν αποστολές. Δεξιά ο Ν.Τσακίρης
Για το κρίσιμο αυτό σημείο, ο -τότε- διοικητής της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού Αντισμήναρχος (Ι) Γιώργος Κωτσίδης γράφει χαρακτηριστικά: "Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο σχέδιο ανάκλησης τις βραδινές ώρες της 30ης Ιανουαρίου 1996 ήταν από τους νεαρότερους της Πολεμικής μας Μοίρας και με πλήρη συναίσθηση και ενθουσιασμό για τη δυσκολία της αποστολής, μετά από την απαραίτητη ενημέρωση, προωθήθηκαν στα αεροπλάνα, που σε εξαιρετικά σύντομο χρόνο προετοίμασαν και φόρτωσαν οι τεχνικοί με τους οπλουργούς και τους στρατεύσιμους της Μοίρας".
7 tsakiris a7
Φωτογραφία - ντοκουμέντο: Οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ στον χώρο της Μοίρας, χωρίς σήματα και διακριτικά στις φόρμες τους, λίγο πριν πάρουν θέση στα κόκπιτ και εξορμήσουν κατά του τουρκικού Στόλου. Τα πρόσωπά τους δείχνουν την χαλαρότητα και το εξαιρετικά υψηλό ηθικό τους, έστω και αν οι απώλειες αναμένονταν βαριές!
- Οπότε είχαν μπει ως πληρώματα των αεροσκαφών οι νεαρότεροι χειριστές και στη δεκάδα των πρωινών αποστολών οι εμπειρότεροι της Μοίρας;
ΝΤ: Ακριβώς, ήταν 5 νεαροί συνάδελφοι, με επικεφαλής έναν έμπειρό ιπτάμενο της Μοίρας! Οπότε μόλις μπαίνουμε εμείς στη Μοίρα, βλέπουμε τους έξι συναδέλφους να είναι ντυμένοι και να φεύγουν για τα αεροπλάνα καθώς υπήρχαν μετασταθμεύσεις προς τα δυτικά αεροδρόμια της Τουρκίας, οπότε από το ελληνικό Κέντρο Επιχειρήσεων θεώρησαν ότι κάτι πάει να γίνει και ότι τα τουρκικά αεροπλάνα θα επιχειρούσαν να χτυπήσουν Βόλο, τη Λάρισα κτλ, οπότε ότι υπήρχε τότε σε ετοιμότητα ήθελαν να το απογειώσουν!
Αφού πήγαν στα αεροπλάνα, ενημερωνόμαστε οι μεγαλύτεροι για την αποστολή με σκοπό να αλλάξουμε τους μικρότερους – γιατί όταν πας να πολεμήσεις απαιτείται εμπειρία –ώστε η πιθανότητα να επιτευχθεί η αποστολή και να γυρίσουν πίσω τα πληρώματα να ήταν μεγαλύτερη...
Στο σημείο αυτό θέλω να πω για το συνολικό κλίμα που υπήρχε στη Μοίρα. Το κλίμα ήταν τέτοιο που ... τσακωνόμασταν στην κυριολεξία για το ποιος θα μείνει το βράδυ στη Μονάδα, ώστε να είναι ετοιμότητα και να απογειωθεί με τα βομβαρδιστικά!
3 tsakiris a7
Ο Νίκος Τσακίρης στο κόκπιτ του βομβαρδιστικού A-7 Corsair της 345ΜΒ.
Ο Διοικητής της 345 ΜΒ περιγράφει τις συγκλονιστικές εκείνες στιγμές: "Μέσα στην ασταμάτητη βροχή, πηγαίνοντας με τα πόδια από το ένα καταφύγιο αεροπλάνων στο άλλο - γιατί όλα τα μέσα επιστρατεύτηκαν στην προετοιμασία τους - προσπαθούσα να εμψυχώσω τους ιπταμένους που ήταν μέσα σε αυτά δεμένοι, έτοιμοι για εκκίνηση.
Θα μου μείνει όμως αξέχαστη η εικόνα της ενθουσιώδους ανταπόκρισης όλων στην κίνηση, όλα καλά ″ΟΚ″ του δεξιού αντίχειρα.
Δεν γνωρίζω αν εκείνη τη στιγμή εγώ τους εμψύχωνα ή εκείνοι εμένα.
Επιστρέφοντας στη Μοίρα ήδη είχε συγκεντρωθεί το σύνολο των ιπταμένων, οι οποίοι με συγκλόνισαν αυτοπροτεινόμενοι με αυτοθυσία και αλτρουισμό να ... αντικαταστήσουν τους άπειρους νεαρούς και τους παντρεμένους συναδέλφους μας!".
10 tsakiris a7
Φωτογραφία - ντοκουμέντο! Οι χειριστές της "εξάδας" που από τη 01:00 έως τις 06:30 το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996 ήταν δεμένοι στα αεροπλάνα τους, έτοιμοι να απογειωθούν μέσα σε 2 λεπτά, για να χτυπήσουν τις τουρκικές δυνάμεις.
Λόγω των τρομερά άσχημων καιρικών συνθηκών είχε αποφασιστεί τα A-7H Corsair να προσβάλουν τους Τούρκους σε δύο τριάδες με διαχωρισμό σε χρόνο και ύψος.
Στην πρώτη τριάδα, αρχηγός ήταν ο Γεώργιος Παντελής (πρώτος από αριστερά) και στην δεύτερη τριάδα αρχηγός ήταν ο Παναγιώτης Πατσαβούδης (τρίτος από δεξιά).
Η ιστορική φωτογραφία έχει ληφθεί στο SOR της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού στις 06:30 τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου, την στιγμή της επιστροφής των χειριστών από τα αεροσκάφη!
8 tsakiris a7
Φωτογραφία - ντοκουμέντο: Οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ σχεδιάζουν την αποστολή εναντίον του τουρκικού στόλου!
- Πως είχε σχεδιαστεί αυτή η κρίσιμη αποστολή;
NT: Στον σχηματισμό ήταν δέκα συνολικά αεροπλάνα, από τα οποία τα οκτώ θα χτυπούσαν τις αποβατικές δυνάμεις και τα δύο θα έκαναν καταστολή της τουρκικής φρεγάτας.
Ο σχεδιασμός ήταν ότι όπως προσεγγίζει η δεκάδα, έξω από την εμβέλεια των όπλων της φρεγάτας που ήταν για να προστατεύει την αποβατική δύναμη.
Όπως θα κατευθυνόμασταν προς τους στόχους, τα πρώτα τέσσερα Α-7Η θα πήγαιναν περιμετρικά από τη μία πλευρά και τα άλλα τέσσερα περιμετρικά από την άλλη πλευρά στα 8 μίλια.
Τα δύο τελευταία βομβαρδιστικά θα προσέγγισαν το στόχο τους αλλά μέσα από τα 8 μίλια, εκμεταλλευόμενοι μία αδυναμία του συστήματος ελέγχου πυρός των βλημάτων SeaSparrow της φρεγάτας.
Τα αεροπλάνα δεν θα πετούσαν ευθεία για πάνω από 8 δευτερόλεπτα, που σημαίνει ότι πετάμε ευθεία 8 δευτερόλεπτα, στρέφουμε περιμετρικά 90 μοίρες έτσι ώστε το ραντάρ να μας βλέπει τελείως - όταν είμαστε κινούμενοι περιμετρικά η δική μας ταχύτητα που υπολογίζει το ραντάρ είναι μηδέν - γιατί βλέπει το αεροπλάνο και κινείται ακτινικά για δέκα δευτερόλεπτα, οπότε οποιοσδήποτε εγκλωβισμός "σπάει" και στη συνέχεια θα βάζαμε πορεία προς τη φρεγάτα για άλλα 8 δευτερόλεπτα!
Αυτή η διαδικασία θα γινόταν μέχρι να προσεγγίσουμε το τουρκικό πλοίο με σκοπ!ό να την προσβάλουμε και από τη στιγμή που θα κάναμε την καταστολή θα έμπαιναν περιμετρικά στο στόλο τα υπόλοιπα οκτώ Α-7Η Corsair με σκοπό να βομβαρδίσουν τις υπόλοιπες δυνάμεις
- Εσείς είσαστε στο ζευγάρι των αεροσκαφών που επρόκειτο να χτυπήσει την τουρκική φρεγάτα;
NΤ: Στο σχεδιασμό που έγινε, αρχηγός ήταν ο Βουκελάτος, δεύτερος μεγαλύτερος ήταν ο Μπορολιάς, οπότε ετέθη ένα θέμα... Στο τελευταίο ζευγάρι τους λέω θα μπω εγώ και στην ουσία επέλεξα το ζευγάρι μου. Τελευταίο ζευγάρι ήμουν εγώ με τον Ροντίρη, έναν καταπληκτικό αεροπόρο. 
Όταν κάναμε briefing στην περίοδο της ειρήνης και της εκπαίδευσης, πάντα όλοι ήθελαν σ' ένα σχηματισμό δέκα βομβαρδιστικών να είναι το τελευταίο ζευγάρι.
Εκεί πάντα "τσακωνόμασταν" για το ποιος θα μπει, γιατί οποιαδήποτε άσκηση κι αν είχαμε με πακέτα COMAO και έναν μεγάλο σχηματισμό με αεροσκάφη Α-7, τότε οι αναχαιτιστές που ερχόταν να μας αναχαιτίσουν ξεκινούσαν πάντα από πίσω οπότε οι πίσω είχαν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να εμπλακούν κτλ, οπότε υπήρχε πάντα ένταση για το ποιος θα πετάξει το τελευταίο ζευγάρι!
Στα Ίμια λοιπόν, αφού τέλειωσε το briefing και απευθυνόμενος σε όλους όσοι πέταγαν, τους είπα πως "όταν περάσει η κρίση μην ακούσω κανέναν να διεκδικήσει το τελευταίο ζευγάρι, είναι ... τελειωμένος" (γέλια).
Θέλοντας να πω ότι αυτό που θα κάναμε ήταν πολύ δύσκολο. Δεν μπορώ να πω, υπήρχαν προσφορές αλλά όχι πολλές. Τελικά το τελευταίο ζευγάρι ήμουν εγώ με τον Ροντίρη...
- Στη συνέχεια πήρατε τον ατομικό οπλισμό, όπως προβλέπεται σε πραγματικές αποστολές, ενημερώθηκαν τα πληρώματα για τα σημεία διαφυγής αν έπεφταν με αλεξίπτωτο πάνω από το εχθρικό έδαφος;
ΝΤ: Ε, ναι... Από τη στιγμή που πηγαίναμε να πετάξουμε σε πολεμική αποστολή ο καθένας είχε ένα ατομικό πιστόλι. Υπήρχε φυσικά και ο σχεδιασμός διαφυγής ανάλογα με τον στόχο και την περιοχή όπου θα πετούσε ο κάθε ιπτάμενος. Υπάρχουν πάντα συγκεκριμένα σημεία και διαδικασίες, για τις οποίες ο κάθε ιπτάμενος ενημερώνεται πριν πάει να πετάξει...
- Πως φορτώθηκαν τα όπλα εκείνη την ημέρα; Με τι όπλα θα γινόταν η προσβολή των τουρκικών πλοίων;
ΝΤ: Οι φορτώσεις των αεροσκαφών γίνονταν ανάλογα με τον στόχο που είχαν τα βομβαρδιστικά. Για την συγκεκριμένη αποστολή προσβολής των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων η δεκάδα των A-7H Corsair ήταν φορτωμένη με πέντε βόμβες Μk-82 ή Mk-83 και μια δεξαμενή καυσίμου.
- Ένας κρίσιμος παράγοντας ήταν εκείνο τη μέρα και ο καιρός. Τι συνθήκες επικρατούσαν;
ΝΤ: Εκείνη τη μέρα είχε σύννεφα από τα 500 μέχρι τα 33.000 πόδια. Πετούσαν τα F-4E Phantom και τα Mirage 2000 τα οποία ήταν συνεχώς μέσα στον καιρό. Με αυτές τις συνθήκες φυσικά δεν υπήρχε οπτική επαφή.
1 tsakiris a7
Ο Νίκος Τσακίρης μπροστά από ένα οπλισμένο βομβαρδιστικό της Μοίρας.
Για το ηθικό του προσωπικού και το κλίμα στην 345ΜΒ εκείνες τις στιγμές, ο Διοικητής της Μοίρας γράφει: "Ειλικρινά, το μεγαλείο της αυταπάρνησης, του ενθουσιασμού, του επαγγελματισμού και του πατριωτισμού που ζήσαμε σαν μια ψυχή, μια οικογένεια, μια γροθιά θα μου μείνει βαθιά χαραγμένο στο νου και την καρδιά μου! 
Αν δεν ήμουν τότε βέβαιος για το ποιος εμψύχωνε ποιον τις δραματικές εκείνες στιγμές, σήμερα δηλώνω με πλήρη επίγνωση την μεγάλη μου περηφάνια για το θάρρος και τη συναδελφικότητα των Ιπταμένων, αλλά και όλου του προσωπικού της Μοίρας. 
Όλοι, με αυτοθυσία και πίστη στην αποστολή της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού ως πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες, σε μία περίοδο ιδιαίτερης κρίσης των αξιών, απλά νιώσαμε πως κάναμε το καθήκον μας και δεν ζητήσαμε ποτέ ούτε να συμψηφίσουμε, ούτε να εξαργυρώσουμε ότι ζήσαμε εκείνες τις δραματικές ώρες".
 
- Πως έζησαν αυτή τη κρίση οι δικοί σας άνθρωποι, η οικογένειά σας;
ΝΤ: Το ηθικό του προσωπικού της Μοίρας ήταν στο ύψιστο επίπεδο και αυτό οφείλεται κυρίως στον επαγγελματισμό και την εκπαίδευση. Όλο το προσωπικό ήταν ετοιμοπόλεμο επί της ουσίας.
Την προηγούμενη μέρα με είχε πάρει τηλέφωνο από το χωριό ο πατέρας μου ο συγχωρεμένος, και έκλαιγε. Γιατί ήταν σίγουρος... Του λέω, "πατέρα αυτή είναι η δουλειά μας, απλά αυτή τη στιγμή αν κληθούμε θα πρέπει να την κάνουμε!
Το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου, ο πατέρας μου είχε μιλήσει με την γυναίκα μου που τότε ήταν στον μήνα της για να γεννήσει τον γιο μας, ο οποίος τελικά γεννήθηκε 27 Φεβρουαρίου 1996! 
Όταν λοιπόν γύρισα στο σπίτι -όπως είπαμε και νωρίτερα η κρίση εκείνη τη στιγμή φαίνονταν να αποκλιμακώνεται - έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα.
Όταν με πήραν τηλέφωνο να επιστρέψω εσπευσμένα στη Μονάδα, προσπάθησα να φύγω από το σπίτι όσο πιο ήρεμα μπορούσα.
Με ρώτησε τι έγινε, της λέω τίποτα, μας φώναξαν για ετοιμότητα, δεν είναι τίποτα. Οπότε, το μόνο που έκανα ήταν να τη φιλήσω και να φιλήσω τον μικρό μου γιο που ήταν ακόμα στην κοιλιά της και να φύγω...
Eτσι απλά...
-

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος πραγματοποίησε ρίψη στεφάνου στο θαλάσσιο χώρο των Ιμίων


Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη ΠΝ και τον Αρχηγό ΓΕΝ Αντιναύαρχο Γεώργιο Γιακουμάκη ΠΝ πραγματοποίησε ρίψη στεφάνου στο θαλάσσιο χώρο των Ιμίων όπου το 1996 έπεσαν οι τρεις ήρωες Έλληνες αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού.  

Στη συνέχεια, συνοδευόμενος από την Στρατιωτική Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, παρέστη στην επιμνημόσυνη δέηση για τη μνήμη των πεσόντων Ναυτικής Αεροπορίας που τελέστηκε στη Διοίκηση Ελικοπτέρων Ναυτικού στο Κοτρώνι Μαραθώνα.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην ομιλία του μεταξύ άλλων είπε τα εξής:
«Είναι μεγάλη τιμή για εμένα που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας σε αυτή την εκδήλωση μνήμης. Είναι ημέρα συγκίνησης για όλους όσοι βρίσκονται εδώ μαζί μας για να τιμήσουμε τους ήρωες των Ιμίων που δεν γύρισαν πίσω. Να αποδώσουμε τον δέοντα έπαινο και τον προσήκοντα σεβασμό σε αυτούς που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Πριν από λίγη ώρα επιστρέψαμε με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας κ. Αποστολάκη και τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού κ. Γιακουμάκη από τα Ίμια, όπου αποτίσαμε φόρο τιμής και καταθέσαμε στεφάνι στο σημείο που έδωσαν τη ζωή τους οι ήρωές μας.

Η ένδοξη ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού, η εκκίνηση της οποίας χάνεται στα βάθη των αιώνων, είναι γραμμένη με αίμα και οι ένδοξοι νεκροί του, που κείτονται στον υγρό τάφο, κάνουν τις θάλασσές μας ιερές με ότι συνεπάγεται αυτό για την προστασία τους και τη φύλαξή τους.
Δεν θα αναφερθώ στο ιστορικό συμβάν, αλλά αγαπητοί φίλοι αισθάνομαι την ανάγκη να πω δύο σκέψεις μου για τη σημασία του. Κατ' αρχάς, να πω ότι εμείς έχουμε περισσότερο ανάγκη αυτές τις εκδηλώσεις, για να καταλάβουμε το μέγεθος της προσφοράς, για να καταλάβουμε πραγματικά τι χρωστάμε σε ποιους και τι υποχρεώσεις έχουμε για αυτό τον τόπο.
Η νύχτα των Ιμίων και η θυσία των Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού έχουν μείνει χαραγμένα ανεξίτηλα στη μνήμη των Ελλήνων. Τρία παλικάρια έδωσαν την ζωή τους, εκτελώντας την αποστολή τους, αφήνοντας πίσω πατεράδες, μανάδες, γυναίκες και παιδιά.
Έκαναν το καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα. Εκείνοι οι ένδοξοι με την γενναία και συνεπή στάση ζωής, μας θυμίζουν και μας ορίζουν την αποστολή μας και το δικό μας καθήκον. Μας θυμίζουν ξεκάθαρα ότι είμαστε εδώ για την πατρίδα, για τον ελληνικό λαό, για το σύστημα αξιών μας, αλλά και για τις παραδόσεις μας. Αυτά πρέπει να φυλάμε. Μας θυμίζουν ότι τα νερά που κάποιοι θέλουν να γίνουν γκρίζα θα μείνουν για πάντα καταγάλανα. Μας θυμίζουν πως όταν έπρεπε να φυσήξει ο αέρας για να υποσταλεί η ελληνική σημαία, ο Παναγιώτης Βλαχάκος, ο Χριστόδουλος Καραθανάσης και ο Έκτορας Γιαλοψός, έμειναν και έκαναν κοντάρι το κορμί τους για να την κρατήσουν ψηλά, δίνοντας το στίγμα της εθνικής μας συνείδησης.
Κάποιοι επιχειρούν να αμφισβητήσουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο. Θέλω να τονίσω ότι από αυτό το σημείο της εθνικής μνήμης τέτοια σχέδια δεν θα περάσουν. Ακόμα και σήμερα, την ώρα που καταθέταμε στεφάνι στη μνήμη των ηρώων, στα 26 χιλιάδες πόδια και νότια των Ιμίων, τουρκικά αεροσκάφη παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο και αναχαιτίστηκαν από την Πολεμική Αεροπορία.

Δεν πρόκειται να χαρίσουμε ούτε σπιθαμή από το ελληνικό έδαφος, από τον αέρα μας, από τις θάλασσές μας, από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, από την τιμή και την περηφάνια μας. Είμαστε εδώ, για να ξαναβρούμε τον προσανατολισμό μας. Πρέπει να εστιάσουμε σε έννοιες, όπως η πατρίδα, το καθήκον, το εθνικό συμφέρον. Η στρατηγική επιλογή μας είναι η προστασία της εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Όλοι θέλουμε το διάλογο και την ειρήνη, αλλά καμιά συνομιλία δεν μπορεί να συνοδεύεται από υποχωρήσεις και αμφισβητήσεις στα εθνικά μας θέματα και τους στόχους της πολιτικής ευθύνης της άμυνας της χώρας μας. Έχουμε ιερή υποχρέωση να το κάνουμε αυτό, για τους μάρτυρες που έχουν χύσει το αίμα τους σε κάθε σπιθαμή αυτού του τόπου, σε χώμα, αέρα και νερό. Αλλά και γιατί δεν έχουμε το δικαίωμα να απαξιώνουμε την αγάπη και την αγωνία του απλού Έλληνα για το τι θα απογίνουν όλα αυτά για τα οποία πολεμήσαμε.
Πιστεύω ότι όλοι έχετε αντιληφθεί την ύψιστη προτεραιότητα που αποδίδουμε στην αναγνώριση και στην απόδοση τιμών στους ήρωές μας κατά το χρονικό διάστημα που προΐσταμαι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Έχει πραγματοποιηθεί από πλευράς μας ο ανάλογος σχεδιασμός, ώστε να πράξουμε το χρέος μας απέναντι σε εκείνους τους ήρωες που έπεσαν υπέρ βωμών και εστιών.
Η πρόσφατη απόδοση τιμών στις οικογένειες των ηρώων πεσόντων και του Κυβερνήτη της Ακταιωρού «ΦΑΕΘΩΝ», Πλοίαρχο Δημήτριο Μητσάτσο, ο επαναπατρισμός των οστών των έξι ηρώων της ΕΛΔΥΚ, αποτελούν μέρος όλης αυτής της προσπάθειάς μας.
 Σας ευχαριστώ πολύ».